دیدگاه فروید درباره دین

منشأ دین. هر گروهی به این پرسش که عامل ومنشأ پیدایش دین ومفاهیم دینی چیست پاسخی داده است از جمله روانشناس که عامل روانی. جهل وترس را منشأ پیدایش دین ومفاهیم دینی دانسته اند. (زیگموندفروید) بنیانگذار روانکاوی وشخصیتی که در روانشناسی دارای اهمیت قابل قبولی است. تاملات فراوانی درباره ماهیت دین به عمل آورد. اوباورهای دینی را اوهام جلوه‌های کهن ترین. قویترین وپایدارترین امیال بشر می دانست. در نظر او دین نوعی دفاع ذهنی مقابل جنبه‌ها وپدیده های طبیعت نظیر زله. سیل. طوفان. بیماری. مرگ چاره ناپذیرو. است. (هیک) فروید بیان دیگری هم برای تفسیر روانشناختی خود از دین دارد. که دین واعتقادات دینی را امیال وخواسته های جنسی واپس زده شده می داند وقتی امیال نفسانی سرکوب شوند با چهره‌های دیگر ظاهر می گردند. اعتقاد به خدا ودین چهره دیگر آن امیال واپس زده است از نظر فروید دین خطرناک است. (1)زیرا به تقدیس ودرست جلوه دادن مطالب غلط وایجاد احساسات نادرست ومنفی کمک میکند. (2)دین که همان باور به یک امر موهوم در ذهن است مانع رشد فکری وتفکر انتقادی می‌شود که در دین همیشه این مطالب نکوهش شده وبر دیگر حوزه های فکری اثر می‌گذارد. زیرا دین اصولا در مورد همه چیز اظهار نظر کرده است. ممنوعیت تفکر انتقادی موجب فقرخرد در انسان می‌شود تفکر باید ازاد باشد. فروید مستقیما دین را عامل عقب ماندگی انسان ها در طی قرون می‌داند. او می‌گفت دین یک بیماری عصبی جمعی است. استدلال او اینگونه است. کودک بر پدرتکیه میکند بزرگ سال به خدا که این مطلب در امتداد نظر او یعنی دفاع ذهنی در برابر پدیده های طبیعی است. وی احساس گناه وحرمت خدا که در نهایت باعث تسلیم در برابر خدا میشود را بر مبنای عقیده ادیپ میدانید. (منبع فصل یک خلاق نوشته اسپینوزا ترجمه محسن جهان گیری)